- Duits: Bindungsstrategie, die
- Frans: stratégie d’attachement
De manier waarop de baby of peuter reageert op separatie van en hereniging met de moeder in de vreemde-situatieprocedure. Rond de leeftijd van tien maanden blijken peuters ingedeeld te kunnen worden in vier gehechtheidscategorieën: veilig, vermijdend, ambivalent of gedesorganiseerd. De “veilig” gehechte baby gaat op onderzoek uit in de vreemde kamer in aanwezigheid van de moeder, is wat angstig als er een vreemde bij is, stopt met spelen en kruipt naar de deur als de moeder weg is. Hij zoekt onmiddellijk contact als ze terugkomt, en is dan snel getroost en gerustgesteld. Sommige baby's, die gewoonlijk minder angstig lijken als de moeder weg is, zoeken geen nabijheid en troost als ze terugkomt en tonen geen voorkeur voor de moeder boven de vreemde. Deze kinderen worden “vermijdend” genoemd. De “ambivalente” peuter laat een verminderde exploratie van de ruimte zien en minder spel, is erg van streek bij de separatie en komt slechts moeizaam tot rust bij moeders terugkeer, blijft boos, verstijfd, tegenspartelend of lang ontroostbaar. Een vierde groep ten slotte bestaat uit kinderen die een “gedesorganiseerd” gedrag vertonen: een reeks onsamenhangende of zeer ongewone reacties als hoofdbonzen, bevriezen of weg willen, zelfs als de ouder er is. [MDM]
Literatuur
- Deben-Mager, M. (2006a) ‘Moederschap en gehechtheid’. In: J.E. Verheugt-Pleiter (red.), Psychoanalyse anno nu. Van Gorcum, Assen.