De theoretisering over “de eerste psychische huid” (Esther Bick), Het huid-Ik (Didier anzieu), over de sensorische integratie (André Bullinger) en de adhesieve identificatie (Frances Tustin) en overdracht vormen de achtergrond voor deze therapeutische praxis. Packing wordt ingezet bij resistente en gevaarlijke automutilatie en heteroagressie van autistische kinderen, wanneer er (behalve fixatie, medicatie) geen alternatieven zijn, en bij psychose. Na verzoeken van militante ouderverenigingen is het gebruik van deze methode in België in door het riziv erkende instellingen verboden. Zij dreigen anders hun subsidies te verliezen. (Janssens, M. Tijdschrift voor Psychoanalyse | Eenentwintigste jaargang | 2015 | Nummer 1).
In Frankrijk wordt de methode “sterk ontmoedigd”, en ze was een tijdlang enkel officieel toegestaan in het kader van een onderzoek naar de effecten van packing. Dit onderzoek concludeert nu dat de therapeutische methode veelbelovend is.