Testen

Psychoanalytisch opgeleide testpsychologen gebruiken sinds jaar en dag projectieve* testen om tot een uitspraak over indicatiecriteria en conflictgebieden te komen: Thematic Apperception Test (met het viool spelende jongetje als eerste plaat), Rorschach (inktvlekkentest), het maken van een tekening. Op klinische ervaring gebaseerde zoekschema’s leiden tot een interpretatie. Mede door de behoefte aan effectonderzoek is het testarsenaal de laatste decennia uitgebreid.

De MMPI wordt niet langer alleen gebruikt als een receptenboek, waarbij hoge scores staan voor specifieke probleemgebieden. In Nederland propageren Eurelings Bontekoe & Snellen aanvullend een psychodynamische* interpretatie. Hun interpretatieschema leunt sterk op Kernberg structurele diagnostiek met uitspraken over persoonlijkheidorganisatie, agressieregulatie, angstregulatie, lijdensdruk, affectisolatie, en dergelijke. De Rorschach-interpretatie is een mengeling geworden van de klassieke kwalitatieve interpretatie en de kwantificerende Exner-methode. De antwoorden worden op vorm- en inhoudskwaliteiten gekwantificeerd, die in uitgebreid vragenlijstonderzoek verbonden bleken met specifieke kenmerken. Dit leidt tot uitspraken over de emotieregulatiestijl, zelfwaardering, draagkracht/draaglast verhouding, kwaliteit van de objectrelaties*, introspectief vermogen, schuldproblematiek, en dergelijke.

Ook semi-gestructureerde interviewmethoden vormen een aanvulling op het klassiek analytische testmateriaal. Met het Adult Attachment Interview wordt de gehechtheidstijl geclassificeerd, terwijl het Ontwikkelingprofiel leidt tot een uitspraak over de (on)rijpheid van de persoonlijkheidontwikkeling. In de klinische praktijk worden deze beide methoden weinig toegepast omdat ze zeer arbeidsintensief zijn. [FS*]