Vrouw/normale vrouwelijke ontwikkeling

‘De klassieke, freudiaanse, opvatting over de normale vrouwelijke ontwikkeling kan – sterk gesimplificeerd – als volgt worden weergegeven. Het sekseverschil begint pas een rol te spelen in de fallische fase, rond het vierde levensjaar. Tot dan is het kleine meisje net als het jongetje, wervend om de liefde van de moeder en met een mannelijke seksualiteit. Het geslachtsverschil wordt gedefinieerd naar de aan- of afwezigheid van een penis; de vagina (voor klassieke psychoanalytici het vrouwelijke geslachtsorgaan) wordt pas gepercipieerd tegen de puberteit. De bewustwording bij het meisje van het geslachtsverschil, dat wil zeggen, het waarnemen van haar penisloosheid, leidt tot woede op de moeder en een zich toewenden tot de vader, waarna het verlangen naar een penis vervangen wordt door het verlangen naar een kind, liefst een jongetje. Geen van deze veronderstellingen over de vroege ontwikkeling van het meisje is feitelijk houdbaar gebleken’ (Deben-Mager, 1992, 1195). Zie ook Psychoseksuele ontwikkeling van de vrouw en Gender identity.