Leeranalyse

Ook wel trainingsanalyse, didactische analyse of opleidingsanalyse genoemd. De psychoanalytische opleidingen volgen het tripartiete model dat rond 1920 onder leiding van Karl Abraham aan het Berlijnse Psychoanalytische Instituut werd ontwikkeld. Ten eerste doet de kandidaat in een leeranalyse ervaringen en inzichten op met betrekking tot zichzelf. Op die manier hoopt men de eigen problemen niet te zullen vermengen met die van de cliënt en de stress van het vak beter te kunnen verdragen. Vervolgens komt het verwerven van kennis omtrent de theorie en de techniek van de psychoanalyse in seminars en werkgroepen. Ten slotte volgt het verrichten van minstens drie psychoanalyses onder supervisie, de controleanalyses. Als het goed is bevruchten deze drie onderdelen elkaar. Freud stond achter deze opzet; zie daarvoor de brieven van Eitingon en Freud van 18 en 25 maart 1923. Dit driesporenmodel is overgenomen in veel latere psychotherapieopleidingen: een leertherapie is gewoonlijk een verplicht onderdeel van de opleiding. Er bestaat discussie over de vraag in hoeverre een leeranalyse/therapie overeenkomt met of verschilt van een therapeutische analyse/therapie. Zoveel is zeker: men leert het meeste van een leeranalyse wanneer deze ook therapeutisch is. Hoewel de opleideling komt om het vak te leren, is er bijna altijd ook sprake van persoonlijke conflicten die om bewerking vragen.