(1927-1998) Hij werd geboren in Kaapstad en kwam na de Tweede Wereldoorlog naar Londen, waar hij in 1952 door de Britse Psychoanalytische Vereniging als psychoanalyticus werd erkend. Tijdens zijn lange loopbaan heeft Sandler een belangrijke rol gespeeld op institutioneel vlak, als hoofdredacteur van The International Journal of Psycho-Analysis (1969-1978), als stichter en directeur van het Sigmund Freud Centre aan de Hebrew University in Jeruzalem, en als voorzitter van de Internationale Psychoanalytische Vereniging (1989-1993). In Londen werd hij algemeen beschouwd als de leider van een nieuwe freudiaanse beweging, die erop gericht is de bres tussen de kleinianen, de Onafhankelijke groep (Winnicott) en de Amerikaanse egopsychologie te dichten. Sandlers talrijke theoretische en klinische bijdragen tot de psychoanalyse beroepen zich zowel op conceptuele studies als op empirisch onderzoek (aan de Hampstead Clinic/Anna Freud Centre en de Tavistock Clinic), en beklemtonen het belang van de emotionele beleving, interpersoonlijke verhoudingen en de voorstellingswereld. [DN]
Literatuur
- Fonagy, P., Cooper, A.M. & Wallerstein, R.S. (red.) (1999) Psychoanalysis on the move: The work of Joseph Sandler. Routledge, Londen/New York.