Verondersteld wetend subject

Is een vertaling van het begrip ‘sujet supposé savoir’ dat door Lacan in 1964 is ingevoerd en dat hij tot het eind toe heeft behouden om een basale overdracht mee aan te duiden. De term wordt in Frankrijk als gelukkig gekozen beschouwd en wordt ook door niet-lacanianen gebruikt. Het gaat dan om een primaire band van vertrouwen van waaruit de ander, de analyticus, geacht wordt te weten. Als zodanig gaat het om een idealiserende overdracht, die inherent is aan allerlei spreeksituaties en niet specifiek gebonden is aan de analytische situatie. In specifiek lacaniaanse zin laat de term verschillende lezingen toe. Als het accent op ‘subject‘ ligt, gaat het om de aanwezigheid van een subject dat garant staat voor de samenhang der dingen – welke garantie juist niet gegeven kan worden. Als het accent op ‘weten’ ligt, gaat het om het eigen onbewuste, waarvan de analyticus naar de veronderstelling van de analysand iets zou weten – wat een vergissing is. Beide misverstanden dragen in eerste aanleg de gang van de analyse. [AM]