L-schema

Zo genoemd omdat de grafische voorstelling op een lambda, de Griekse L, leek. Dit brengt bij Lacan zowel de intersubjectieve dialoog (psychoanalytische situatie), als de opsplitsing van het subject in vier polen (S-a-a’-A) in beeld. Als intersubjectieve dialoog verwijst het naar de symbolische verhouding van het subject S tot de Ander als radicale Ander. Deze verhouding is bemiddeld en wordt terzelfder tijd ook belemmerd door de imaginaire (symmetrische) verhouding van ik en object (a-a’). Als topische voorstelling van het intersubjectief gebeuren, waarbij de analyticus de plaats van A inneemt. [KL”>subject is de A(nder) de plaats van het onbewuste en S het subject in zijn onuitsprekelijke bestaan. Later verlaat Lacan de idee van de Ander als radicaal Ander subject. Met de introductie van de gedeelde Ander (verlangen van de Ander) verdwijnt ook de opvatting over de analytische behandeling als intersubjectief gebeuren, waarbij de analyticus de plaats van A inneemt. [KL]