Imaginair

Het imaginaire, met als prototype het eigen spiegelbeeld, staat binnen de theorie van Lacan voor een van de drie categorieën (naast het symbolische en het reële) die de menselijke ervaring structureren. De orde van het imaginaire kenmerkt zich door het illusoire en vervreemdende karakter van het beeld. Het imaginaire, als constituerend voor het Ik en voor het narcisme, staat centraal in de verhouding tussen Ik en de ander-gelijke (als ideaal of imaginair object), die gekenmerkt wordt door competitie, rivaliteit, en agressiviteit. Lacan stelt imaginair tegenover symbolisch, dat is gekarakteriseerd door taal, door de derde, door de ander die een ander is, door het tekort. Zie ook Duele relatie, Ideaal-Ik, Symbolische orde en Spiegelstadium. [KL]