- Duits: Identifizierung mit dem Angreifer
- Engels: identification with the agressor
- Frans: identification à l’agresseur
Dit is een specifieke vorm van internalisering, die eerst door Ferenczi en later door Anna Freud (1936, hoofdstuk 9) werd beschreven. Het is een middel om angst te bezweren: de angstige leerling trekt dezelfde gekke bekken als de boze leraar zonder dat te weten; het kind speelt voor tandarts na een tandartsbezoek; of het gaat na een prik zelf de teddybeer prikken. Het passief ondergaan wordt actief doen, zoals degene alvast uitschelden van wie men een uitbrander verwacht. Een ander voorbeeld is de jongeman die tot zijn eigen verbazing tijdens een psychodrama de vaderrol zo schreeuwend en dreigend speelt als ware hij zijn eigen vader. Deze agressie verdwijnt met de angst, zodra men zich weer veilig voelt.
Literatuur
- Freud, A. (1936) Das Ich und die Abwehrmechanismen. Internationaler Psychoanalytische Verlag, Wenen.