Indicatiestelling

Het eerste contact dat voorafgaat aan een mogelijke psychoanalytische behandeling. Deze eerste gesprekken dienen ertoe de descriptieve, structurele en dynamische aspecten van de persoon en zijn of haar problemen te exploreren. De werkwijze wordt gekenmerkt door weinig structuur en houvast aan te bieden; de patiënt wordt gestimuleerd zo vrij en associatief mogelijk te vertellen. Tijdens de intake zal de psychoanalyticus onder meer proefduidingen geven. Door samenhang aan te brengen in het materiaal dat de patiënt produceert en dit te verbinden met dieperliggende motieven, wordt onderzocht of de patiënt in staat is om te profiteren van een psychoanalytische behandeling. Zie Psychodiagnostiek. [JD]