Masturbatie

Door Freud vooral aangeduid als onanie, naar de Bijbelse Onan die zijn zaad verspilde. Naar Freuds mening is dit de primaire verslaving waarvan andere (roken, drugs, alcohol) zijn afgeleid. Het is echter de vraag of orale verslavingen niet “voorafgaan” aan genitale. Het denken over de meest verbreide vorm van seksuele activiteit wordt gehinderd doordat kerkelijke en medische autoriteiten al hun verbiedend en bedreigend geweld hiertegen in de strijd hebben gegooid. Freud heeft veel bijgedragen aan de opheffing van dit taboe, hoewel hij genuanceerd dacht over de mogelijke schadelijkheid ervan (Freud, 1912f). Psychoanalytici zullen zich vooral concentreren op de fantasieën die de masturbatie begeleiden en die de seksuele positie van betrokkene karakteriseren. Dwangmatige masturbatie kan een probleem vormen als het dient om zich ervan te vergewissen dat de genitaliën nog in orde zijn of ook dat de masturbant zélf nog bestaat. Dan is het een symptoom.