- Duits: Name-des-Vaters, der (Lacan)
- Engels: name-of-the-father
- Frans: Nom-du-père
De betekenaar van de Naam-van-de-Vader is, zoals die van de fallus, van bijzonder belang. Lacan introduceerde hem als de betekenaar die het menselijk verlangen koppelt aan de wet van de symbolische orde. Dit opent de weg naar een verlangend subject, dat zich beweegt in een wereld waarbinnen de fallische dimensie (dubbelzinnigheid van de taal) is gevestigd. Het kind wordt in het denken van Lacan mens via het verlangen van de moeder. Er is een derde term nodig – vaak de vader – die ruimte maakt voor het kind ten opzichte van de moeder. Het is dus van het grootste belang dat vader een levend verlangen heeft/is, waarnaar de moeder kan/wil verwijzen, zodat hij werkelijk als een derde term kan functioneren. Later nuanceert Lacan de reikwijdte van de Naam-van-de-Vader en stelt hij dat deze betekenaar slechts één mogelijke manier is om man of vrouw te worden. Zie Erkenning. [KL]