Anaclitische depressie

Spitz introduceerde dit begrip op basis van observaties bij zeer kleine kinderen. Hij doelt op een ernstig depressieve toestand, die kan ontstaan door langdurige separatie van de moeder, nadat er gedurende de eerste zes maanden een normale relatie tussen beiden heeft bestaan. De duur van de scheiding bepaalt de symptomen, die variëren van huilerigheid en aanklampend gedrag tot apathie, gewichtsverlies en inertie. Herstel van contact met de moeder of met een veilig moedersubstituut doet het beeld van de depressie snel verdwijnen. Spitz veronderstelde dat de psychodynamiek ervan niet vergeleken kon worden met depressieve stoornissen bij volwassenen of oudere kinderen. Latere theoretische en klinische bijdragen hebben deze veronderstelling weerlegd.

De term anaclitische depressie verwijst eveneens naar een depressief beeld bij volwassenen en adolescenten, waarin de objectrelaties en de objectrepresentaties een overwegend preoedipaal en dyadisch karakter hebben. Dit in tegenstelling tot de introjectieve depressie waarin voornamelijk oedipale en triangulaire conflicten een rol spelen. Zie Aanleuningstype van objectkeuze en Hospitalisme. [WH]