(Berlijn 1905 – Tel Aviv 1960) Duits-Israëlisch psychoanlyticus die zijn opleiding in Zürich onder Jung genoot. Naast geneeskunde studeerde hij ook wijsbegeerte, waardoor zijn benadering van de psychoanalyse eerder filosofisch dan klinisch te noemen valt. Zijn theorieën gaan steeds uit van de herhaling van de fylogenese in de ontogenese. In de psychologie van het bewustzijn bijvoorbeeld onderscheidde hij verschillende stadia, telkens verbonden met een welbepaalde mythe. In zijn latere werk had hij bijzondere aandacht voor de vrouwelijke psyche, haar inbedding in de mythologie en haar toekomst. Wat betreft de theorie van de formatie van het Ik introduceerde hij de term centroversie, een mengeling van introversie en extraversie. (KN)
Literatuur
- Neumann, E. (1949) Tiefenpsychologie und neue Ethik.Rascher Verlag, Zürich.
- Neumann, E. (1949) Ursprungsgeschichte des Bewußtseins.Rascher Verlag, Zürich.
- Neumann, E. (1956) Die große Mutter.Rhein Verlag, Zürich.